Kisiel Kisiel
1015
BLOG

Platforma Nienawiści

Kisiel Kisiel Polityka Obserwuj notkę 19

Platforma Obywatelska od kilku lat stosuje bardzo prymitywny, ale jakże skuteczny, sposób zdobywania poparcia. Jest to polityka dzielenia Polaków na tych "lepszych" - "młodych, wykształconych z dużych miast" i na tych "gorszych" - nie zasługujących na miano ludzi, obrzucanych epitetami w rodzaju "bydła, czy "zacofanych mocherów', którym trzeba w dzień wyborów zabrać dowód, by nie zakłócali święta platformerskiej "demokracji". Jest to polityka skłócania i szczucia, polityka nazywania politycznych przeciwników faszystami, projektowania własnych, niskich emocji na tych, których się nienawidzi, bo są wyrzutem sumienia, bo nie przemilczają łajdactwa i zdrady, bo nazywają rzeczy po imieniu. Jest to polityka odwracania uwagi od własnego niedołęstwa, od korupcyjnych, przestępczych wręcz praktyk, polityka usuwania z pola uwagi demontażu suwrennego państwa, który realizowany jest przez obecny układ władzy.

W świetle zestawionych w ostatnim wpisie Aleksandra Sciosa faktów agresji skierowanych przeciwko opozycji (a jest ich znacznie więcej, niż wymienił Scios) trzeba jasno, jednoznacznie oświadczyć: Platforma Obywatelska jest partią antysystemową, antydemokratyczną, o tendencjach totalitarnych i jako taka powinna być czym prędzej zdelegalizowana.

Kisiel
O mnie Kisiel

linki do książki FYMa Czerwona strona księżyca: fymreport.polis2008.pl 65,2 MB 88 MB ebook 147 MB Zwolennikom Platformy i Komorowskiego Jestem poetą. To znaczy nazywam rzeczy imieniem: na świat mówię - świat, na kraj - Ojczyzna, czasem mówię chmurnie na durniów - durnie.   Tadeusz Borowski Kiedy jednak długi szereg nadużyć i uzurpacji, zmierzających stale w tym samym kierunku, zdradza zamiar wprowadzenia władzy absolutnej i despotycznej, to słusznym i ludzkim prawem, i obowiązkiem jest odrzucenie takiego rządu oraz stworzenie nowej straży dla własnego przyszłego bezpieczeństwa. Deklaracja Niepodległości Stanów Zjednoczonych Być może kiedyś będę zmuszony pragnąć klęski mego państwa, a to w przypadku, gdy przestanie całkowicie zasługiwać na dalsze trwanie, gdy nie może już być żadną miarą uznane za państwo sprawiedliwości i prawa - krótko mówiąc, gdy zaprzeczy swej naturze państwa. Ale taka decyzja jest decyzją przerażającą; nosi ona nazwę "obowiązku zdrady." Paul Ricoeur "Państwo i przemoc" kontakt: okolice@o2.pl   Discover the playlist Asa with Asa NAJWIĘKSZY TEATR ŚWIATA Siedzę na twardym krześle W największym świata teatrze Patrzę i oczom nie wierzę Nie wierzę, ale patrzę Przede mną mroczna scena Nade mną wielka kurtyna A przedstawienie zaraz się zacznie Codziennie się zaczyna Tragiczni komedianci Od tylu lat ci sami Niepowtarzalne stworzą kreacje Zamieniając się znowu rolami Ten, który dziś gra króla Do wczoraj nosił halabardę A jutro będzie tylko błaznem Prawa tej sceny są twarde Premiera za premierą Pomysłów nie zabraknie Publiczność zna ich wszystkie sztuczki A jednak cudów łaknie Po każdej plajcie antrakt A po nim znów premiera I jeszcze większa plajta A teatr nie umiera Siedzę na twardym krześle w największym świata teatrze Patrzę i oczom nie wierzę Nie wierzę, ale patrzę A obok mnie w milczącym tłumie w cieniu tej wielkiej sceny Artyści cisi i prawdziwi Artyści niespełnieni Nie zagram w tym teatrze Nie przyjmę żadnej roli. A serce, a co z sercem A niech tam sobie boli I każdy nowy sezon Niech będzie jak pokuta Stąd przecież wyjść nie można Więc siedzę jak przykuta Do tego właśnie miejsca W największym świata teatrze. Patrzę i oczom nie wierzę Nie wierzę, ale patrzę Pode mną smutna ziemia Nade mną nieba kurtyna Więc czekam aż Reżyser Niebieski Ogłosi wielki finał. Nie wierzę, ale patrzę

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka