Blogerka cirk postawiła tezę, że współcześni nam Żydzi nie są etnicznie semitami, bowiem jako Aszkenazyjczycy pochodzą - zdaniem blogerki - od Chazarów, czyli ludności pochodzenia tureckiego, która przyjęła w VIII wieku judaizm. Podobnie kontrowersyjne tezy można przeczytać na blogu cirk na temat żydowskiej diaspory, czy języków ksiąg biblijnych.
Może więc kilka słów dla uporządkowania tych spraw:
1. Kaganat chazarski przyjął judaizm w VIII wieku, ale ludność zamieszkująca to terytorium nie była jednego wyznania; byli wśród nich muzułmanie, chrześcijanie i wyznawcy animizmu.
2. W Niemczech Żydzi pojawili się najpierw na podstawie zezwolenia cesarza Konstantyna wydanego w 321 r. (IV wiek) w Kolonii. Tak więc teza cirk, jakoby Żydzi Aszkenazyjscy (niemieccy) brali początek w Chazarach wydaje się wątpliwa. Myślę, że dużo racji ma w tej sprawie pan Wojtas, komentujący na blogu cirk.
3. Żydzi hiszpańscy (sefardyjscy) świetnie się mieli za panowania Maurów na Półwyspie Iberyjskim. Po upadku islamu doznali licznych prześladowań (XV w. - królowa Izabela nakazała ich wygnać).
4. W okresie średniowiecza Żydzi rozprzestrzenili się po całej Europie. Na ziemie polskie przybyli przede wszystkim z Niemiec (Żydzi aszkenazyjscy).
5. O diasporze żydowskiej można mówić zarówno w okresie przedchrześcijańskim, jak i po Chrystusie. Są Żydzi w Babilonii i w ogóle na całym Półwyspie Arabskim od czasów starożytnych, w Egipcie, w całej Europie, w Indiach, a nawet w Chinach.
6. Języki ksiąg biblijnych - Stary Testament - język hebrajski, Nowy Testament - język grecki i aramejski.
7. Nauka Talmudu (talmud - nauka, studium) kształtowała się w okresie sześciuset lat między pierwszym zburzeniem Świątyni (586 r. p.n.e. przez Nabuchodonozora), a drugim za Tytusa (70 r. n.e.). Redakcja Talmudu Jerozolimskiego - koniec IV w. n.e., Talmudu Babilońskiego - koniec V w. n.e.
8. Kogo dziś w Izraelu uznaje się za Żyda?
"Wrogo nastawiony do religii Żyd ateista, mający matkę Żydówkę, jest mimo wszystko z punktu widzenia halachy Żydem i za takiego jest uznawany przez społeczność żydowską. Jedyny rzeczywisty problem określenia tożsamości powstaje w przypadku syna Żydówki, który stał się wyznawcą innej religii.Mamy tu do czynienia ze zderzeniem kategorii pochodzenia biologicznego oraz przynależności wyznaniowej i tradycyjne stanowisko żydowskie pod pewnymi względami uznaje taką osobę za Żyda, a pod innymi nie. Przypadek tego rodzaju wpłynął na wokandę izraelskiego Sądu Najwyższego w 1962 r. , kiedy ochrzczony Żyd, Daniel Rufeisen, domagał się uznania go pełnoprawnym Żydem. Rufeisen żądał zastosowania względem siebie Prawa Powrotu, które przyznaje osiedlającym sie w Izraelu Żydom natychmiastowe uzyskanie obywatelstwa bez konieczności zwykłego w takich przypadkach okresu oczekiwania. Sąd większościa głosów oddalił żądanie Rufeisena, chociaż uczynił to zasadniczo nie powołując się na halachę. Stwierdził on w uzasadnieniu, że nazwanie Żydem praktykującego wyznawcy innej religii, a w tym konkretnym przypadku katolickiego zakonnika, byłoby sprzeczne z żydowską świadomością narodową i przyjętym zwyczajem." ( Alan Unterman "Żydzi. WIara i życie", s. 24 )
I jeszcze z tego samego źródła: "Z formalnego punktu widzenia halachy nie-Żyd może zostać Żydem poddając się obrzędowi konwersji." ( s. 24 )
http://circumstance.salon24.pl/135155,to-co-z-tymi-zydami-w-koncu
Komentarze